Applaus voor mijn moeder!

In een tijdsbestek van twee maanden zijn mijn beide ouders overleden. Het is nog steeds niet te bevatten. Eerst op maandag 28 februari mijn vader, vorige week op 25 april mijn moeder. Allebei 83 jaar. Komende donderdag zouden ze 60 jaar getrouwd zijn. Ik denk dat ze dat gewoon sámen ‘daar boven’ wilden vieren. Na de dood van mijn vader leek het of alle zin in het leven langzaam uit mijn moeder weg gleed. Ze wilde niet meer knokken, ze had zoveel liefdesverdriet. Ze wilde naar Joop, haar man toe. En we hebben haar laten gaan! Afgelopen maandag hebben we afscheid van Ma genomen. Na de kerkdienst was er een warme persoonlijke crematiebijeenkomst met onze teksten, toespraken en mooie muziekjes van Do, Blof, Karin Bloemen, Charles Aznavour en Ennio Morricone. Haar kist (zie foto) was bedekt met een deken van diep rode rozen, als teken van onze liefde voor haar. Ze was een geweldige moeder die altijd klaar stond voor haar gezin. Pa verdiende als verzekeringsman de kost en was ook vaak in de avonduren op pad. De zorg voor het gezin kwam dus voor een heel groot deel op Ma neer. In die zin heeft ze een ware topprestatie geleverd. En daarom kreeg ze in het crematorium van haar familie en vrienden een mooi ‘klaterend’ applaus. Ma is nu bij Pa en samen vieren ze donderdag hun diamanten bruiloft. Wij, de kids met aanhang, gaan die avond uit eten om het ook te vieren. Ze zullen het van ‘boven’ met genoegen aanschouwen! Mijn vader en moeder zijn weer bij elkaar en zijn dus gelukkig. Dat maakt het voor mij ook gemakkelijker om het een plekje te geven!
De belangstelling was net als acht weken geleden weer overweldigend. Mijn Twitter-timeline ontplofte bijna van de steunbetuigingen, mijn mailbox liep over en alle Facebook- en Hyvesberichten waren heel lief! Dank je wel daarvoor! Het heeft ons enorm gesteund.

Advertentie