Vader-zoonweek inTignes 2012
We doen het nu al een paar jaar, samen een week skiën. Wouter (28 inmiddels) en ik. Eerst in Flachau in Oostenrijk, de laatste twee jaar in Tignes, in de Franse Alpen. We noemen het vader-zoon-week. We zijn in Tignes om ‘kilometers te maken’ en tuimelen na een dag skiën ‘s-avonds na het eten zo rond half tien, tien uur doodmoe ons bed in. Natuurlijk is skiën in Oostenrijk gezelliger, maar tegen de uitgestrekte pisten in Frankrijk kan geen enkel ander skigebied op. In Flachau hebben we jaren geleden de beste après-skitent van de wereld ontdekt, de Hofstadl. Maar we missen de Oostenrijkse après-ski hier niet eens. Toegegeven, we hebben dit jaar zeven dagen lang het mooiste weer van de wereld gehad. Dat scheelt in ons oordeel. We zitten hier in het mooiste en grootste skigebied van Europa, de Espace Killy, en skiën dagelijks op de vele pisten in het gebied tussen Tignes en Val d’Isere, van de gletsjer op La Grande Motte (3456 meter) naar de gletsjer in Val d’Isere op de top van de Montet, op 3488 meter. We komen in skigebieden, die luisteren naar mooie namen als Le Bellevarde, La Solaise, La Toviere en Aguille Percée. We maken dagen van 35, 40 ski-kilometers, exclusief de afstanden per lift! Onze dag begint ’s-morgens altijd op de top van La Grande Motte met onze favoriete piste ‘Le Genépy’. Daar moeten we eerst met de Funiculaire, een sort-of bergmetro, naar toe. ‘Le Genépy’ gaat ruim zes kilometer lang door ongerepte natuur, als je even stilstaat is het muisstil. Een enkele andere skiër of snowboarder doorbreekt de stilte. Maar je hebt af en toe het gevoel even alleen op de wereld te zijn, op het dak van de wereld. Want veel hoger kun je in Europa skiend niet komen. En tussendoor lachen we ons dood om de meest simpele dingen, hebben we goeie, serieuze gesprekken, maken we flauwe opmerkingen, drinken we een goed glas en eten we typisch ski-junkfood als donuts, hamburgers, pizza’s en pasta’s. En er valt geen onvertogen woord. Quality-time in optima forma dus! De sfeer maakt het dat je jezelf ondanks de inspanning ontspant, dat je hoofd leegraakt en dat je uitrust. Om ná die week weer vol energie aan de slag te kunnen met allerhande werkzaamheden. Dat geldt voor ons allebei trouwens!
Een probleempje doemde de laatste jaren wel op: ik hou Wouter qua snelheid niet meer bij. Hij heeft het skiën vanaf z’n vijfde geleerd en kan technisch uitstekend skiën. En heeft ook nog de durf, die ik vroeger wel, maar nu níet meer heb. Ik moet maandag tenslotte weer werken, hè? Vroeger moest ik op hem wachten, nu wacht hij maar op mij! Overigens trekken we in de vader-zoon-week altijd één dag ons eigen plan. Ook wel eens zo fijn. Oh ja, en als ik ‘s-morgens na het eerste uur skiën al een koffiestop wil maken, protesteert Wouter heftig!! “Nu al???”
Als we dit weekend weer thuis zijn, willen we eigenlijk maar één ding: terug naar Tignes. Fransen zeggen dat zo mooi: ‘Partir c’est mourir un peu”. Gelukkig kent onze online reisorganisatie BizzTravel het fenomeen ‘voorreservering’. Die maken we dus maandag meteen: zelfde appartement, zelfde week, tweede week januari 2013, zelfde arrangement. “Tignes: encore une fois en 2013!” We hebben er nú al zin in!
Een stukje historie...
Eddy Jansen Blog 