Het verhaal komt op menige verjaardag voorbij en ook vanmiddag bij het horen van het overlijden van ‘the queen of disco’, Donna Summer, heb ik het weer verteld, op een feestje waar ik was: het verhaal van hoe Donna Summer op de achterbank van mijn Fiat 128 belandde.
En ook vanmiddag verzamelde ik weer meewarige gezichten met een blik van ‘tuurlijk, zal wel…’ en ‘hoeveel wijn heb je al op, Jansen?’ Maar het is écht gebeurd. Donna Summer zat op de achterbank van mijn gele Fiat 128. Dat was in augustus 1974.
Donna Summer had een klein hitje in Nederland, althans de plaat was net uit: The Hostage. Via contacten met platenmaatschappijen, die ik destijds had vanuit mijn hobby als diskjockey in discotheken in de regio Nijmegen, kreeg ik het verzoek of we Donna Summer niet in een aantal discotheken rond Nijmegen konden laten zingen. Het waren flits-optredens, die niet van te voren waren aangekondigd. Ze zou de voor- en achterkant van de single The Hostage zingen en dan weer hup, de auto in, naar de volgende discotheek. Ze was in Nederland voor opnamen van AVRO’s TopPop en alle promotie voor haar eerste single zou helpen. Iemand van de platenmaatschappij bracht Donna naar Nijmegen, waar we in het Belvedere Hotel kennismaakten. De vertegenwoordiger van de platenmaatschappij kon door andere verplichtingen echter niet mee die avond, dus of wij Donna zelf konden rondtoeren. Hij zou haar dan na middernacht weer in Nijmegen oppikken. En zo gebeurde: Donna zong in discotheken in o.m. Nijmegen, Groesbeek, Cuijk, Mill, Zeeland, Sint Anthonis en ik reed haar in mijn Fiat 128 de hele avond rond. Op zich niks bijzonders, want wie kende Donna Summer destijds?! Ze stelde als artieste nog weinig voor. Jaren later pas steeg bij mij de trots. Met al haar grote wereldhits als I Feel Love, State Of Independance, Bad Girls, Hot Stuff, On The Radio, Mac Arthur Park, I Remember Yesterday, Last Dance en This Time I Know It’s For Real wist ik dat ik een absolute wereldster in mijn auto had gehad: Donna Summer!! Zó vet, zó cool!
Nog steeds draaien wij haar ‘Last Dance’ als laatste nummer op een avond Classics Dance Night. Donna Summer staat bij mij in het speciale rijtje met Michael Jackson en Dan Hartman. Ik heb hen gezien, gesproken en geinterviewd. Donna was de ‘queen of disco’, haar nummers spelen nog steeds een grote rol als ik als dj draai. Want iedereen kent ze, iedereen zingt ze mee, iedereen kent Donna Summer. En ik vind het gewoon een waanzinnig gááf idee dat ze ooit bij mij op de achterbank van mijn gele Fiat 128 heeft gezeten! Dat alleen al maakt Donna voor mij heel bijzonder. En daarom was ik vandaag diep geraakt door het bericht van haar overlijden.
Eddy Jansen Blog 
Haha mooi verhaal.. Ik heb ooit Alex en Gomes op de achterbank van mijn suzuki swift gehad:-) en lache dat ze deden toen ze die ligfietsen met omgekeerde kano voorbij zagen komen. (ze waren pas in NL)
Hallo Eddy, was die “iemand van de platenmaatchappij…” toevallig Ton van den Bremer ? Leuk verhaal trouwens.
Geen idee, Otto, zou best kunnen maar weet geen namen meer…..
Wat een heerlijk en meeslepend verhaal! Je hebt me al eens verteld dat Groesbeek voor jou als dj geen onbekende plaats is, maar had er niet bij verteld dat je Donna Summer hier tussen de heuvels hebt getaxied.
Wat ik mooi vind, is dat de jaren die jij schetst gekenmerkt worden door een bepaalde nuchterheid. Artiesten waren blijkbaar een stuk toegankelijker dan heden ten dage. Het is toch ondenkbaar dat je anno 2012 een popster in je eigen auto vervoert?
Dankjewel voor een stukje feelgood beleving en r.i.p. Donna Summer.
Een collega uit Groesbeek vertelt hier net dat hij Donna Summer ooit in de Linde in Groesbeek gezien heeft. Dat was dus met dit verhaal. Gelijk deze blog voor hem uitgeprint.
Eddy, ik was er ook bij!!! In Belvedere Nijmegen…en alle flitsoptredens…
ik ontmoette Pete Belotti en Georgio Moroder in de discotheek onder Hotel Gooiland in Hilversum, ze nodigden me uit als vrouwelijk gezelschap voor Donna zelf tijdens die dagen, ze zat anders alleen maar met die mannen opgescheept…
Ook ene Alf Schwedler was erbij? Herinner ik me Munich records ofzo?
Ik herinner me dat ik in ook een Saab bij iemand meereed, dat Donna achterin de auto kijkend in een klein spiegeltje met een potloodje haar lipcontour tekende en met een penseel haar lippen kleurde..ademloos kon ik daarnaar kijken, dit had ik nog nooit gezien:)))
Wat een bizarre mooie tijd…mijn moeder ongerust want die tekst van de Hostage voorspelde niet veel goeds:)!!!! Wat mooi dat ik jouw versie hier tegenkom!!!!
Ik heb net jouw blog gekregen van een vriendin en ik kan je vertellen dat mijn vriendin en ik een soort gelijk verhaal hebben meegemaakt met Donna.
Het was december 1974 dat wij door haar waren uitgenodigd-nadat we haar in Grand Hotel Gooiland in Hilversum hadden ontmoet- om ook naar het diner in Restaurant Belvedère in Nijmegen te komen. We hebben daar een heerlijk diner gehad met oa Donna en haar producer Pete Bellotte en een Duitse vriend genaamd Alf en verschillende mensen van platenmaatschappijen . Aan het eind van het diner vroeg Donna om een wit schortje en ging ze zelf voor serveerster spelen.
Na afloop van het diner gingen we op weg naar de verschillende discotheken ten zuiden van de rivieren, we gingen zelfs een paar keer met een veerpontje over. In elke discotheek werden we onthaald met champagne en vertolkte Donna Summer haar nieuwste single “Lady of the night” De meeste namen van de discotheken ben ik vergeten behalve De Vriendenkring in het plaatsje Leuth.
Het was voor mijn vriendin en mij een geweldige avond, Donna reed deze keer in een groene Saab en mijn vriendin en ik met Pete Bellotte en Alf in een Mercedes.
Ik zal mij Donna altijd blijven herinneren als een geweldige zangeres zonder kapsones. die veel te vroeg van ons is heengegaan.