Grappig, ik krijg verschillende reacties op mijn trip naar Miami en het Ultra Music Festival, volgend jaar maart. Reacties, die variëren van ‘gaaf dat je dat doet’ tot ‘wat moet jij daar nou in je eentje’. Ik hoef dat niet uit te leggen. Mensen, die mij kennen weten dat ik een levensgenieter ben, die gek is op reizen en allerlei soorten muziek: van disco tot dance. En aangezien het Ultra Music Festival in Miami nog op m’n bucketlist staat en ik nog eens terug wil naar de stad waar ik in 2004 ook al eens geweest ben, doe ik dat dus. Nú kán ik het nog en dóe ik het nog. Over een paar jaar misschien niet meer!
Ocean Drive in Miami Beach: bruisend nightlife!
Miami is een geweldige stad en Florida is natuurlijk de Sunshine State! Het is er alle maanden mooi weer, alleen in augustus en september kun je er beter wegblijven. Dan is het orkaanseizoen. Wij houden ons al vast bij windkracht 12, daar blaast het dan vaak het dubbele, windkracht 24 dus! Ik was er in oktober 2005 ook al eens en heb toen enorm genoten van alles. Niet voor niets is CSI Miami een van mijn favo televisieseries. Ik ben natuurlijk al Spanje-freak, dus de Latijnse invloeden in Miami bevallen mij best. Ik hou van het snelle leven daar: de grote auto’s, de brede highway’s, de wolkenkrabbers, de King Size hamburgers met Diet Coke. Alles groter dan groot, dikker dan dik, sneller dan snel! De IHOP’s (International House Of Pancakes) langs de snelweg, de geweldige rit over de Seven Miles-bridge via Key Largo naar Key West, met een draagvleugelboot door de moerassen op zoek naar krokodillen of gewoon lekker een dag zonnen on the beach, kortom: ik vermaak mij daar wel. En daar komt dus volgend jaar het Ultra Music Festival bij.
Strandhuis in Miami Beach/South Beach
Het UMF is één van de grootste dancefestivals van de wereld. Alles wat een beetje kan draaien, staat op het UMF: van Hardwell, Armin van Buuren, Guetta, Avicii tot Tiesto, Fedde Le Grand, W&W …you name it! Je kunt beter vragen wie er níet draait! Echt Amerikaans dus: groot, groter, grootst. En ik wil alléén gaan. Niet gehinderd door iemand die misschien iets anders wil dan ik. Die eerder terug naar het hotel wil, die ergens anders heen wil. Dat klinkt egoïstisch en misschien is het dat ook wel. So be it. Ik heb een passe-partout voor alle drie de dagen en ook nog een persaccreditatie-in-aanvraag. En Nederlandse cameramannen die de internetregistratie van UMF draaien -en die ik ken- kunnen mij misschien wel een backstagebandje bezorgen. Ook dan is het wel handig als je alleen bent! En de andere dagen vermaak ik mij wel met m’n huurauto! Meer dan genoeg te zien daar.
Hardwell op UMF 2013 in Bayfront Park Miami
Seven Miles-bridge naar Key West
Volgend jaar op 1 april ben ik op de kop af 40 jaar journalist. Op 1 april 1974 begon ik als leerling-journalist op de redactie van dagblad De Gelderlander in Nijmegen. Daarna volgden Janssen Pers, Omroep Brabant, NCRV en NOS, totdat ik in 1993 als zzp’er met Jansen Media & Events verder ging. Veertig jaar levert je als werknemer doorgaans wel een aardig kado op. Aangezien ik eigen baas ben, neem ik dat kadootje zelf wel voor m’n rekening: tripje naar Miami dus! Ik vertrek op m’n verjaardag smorgens al om half zeven vanaf Schiphol en vlieg met een overstap in Lissabon in 14 uur naar Miami. Ik zit dan weliswaar de hele dag in het vliegtuig, maar ben door het tijdsverschil wel 8 uur langer jarig! Om zes uur lokale tijd ben ik er. En ik heb een hele week om ’t te vieren. Op 1 april, de dag van mijn journalisten-jubileum, ben ik weer terug. En dan vink ik het Ultra Music Festival af op m’n bucketlist. Op naar de volgende uitdaging.
Eddy Jansen Blog 