Een collega heeft mij ooit het begrip slim werken uitgelegd. Hard werken is leuk, veel werken ook. Ik heb daar nooit een hekel aan gehad, omdat ik mij al die veertig jaar gerealiseerde dat ik het mooiste vak van de wereld heb. Maar inderdaad, slim werken heeft ook wel iets. Ik moest daar toen ik begin januari in Tignes was, weer aan denken! Daar ontstond ook deze blog.
Veel verhalen voor Ski Magazine, maar dan wel met een journalistieke invalshoek
Een van de leukste klussen, die ik in alle jaren als freelancer heb gehad is schrijven voor het blad Ski Magazine. Dat heb ik tussen 1998 en 2008 gedaan. Voor NOS-radio had ik in het begin van de jaren ‘90 een aantal winters op rij het NK Ski verslagen. Tijdens die werkzaamheden leerde ik mensen kennen binnen de Nederlandse Ski Vereniging. Ook degenen, die over de exploitatie en invulling van het maandelijkse Ski Magazine gingen. Vanaf de winter 1998/1999 –ik was tenslotte freelancer- ging ik voor dat blad verhalen maken over wintersportplaatsen en alles wat daarmee samenhangt. Die teksten waren dan bedoeld voor publicatie in de winter daarop. Heerlijk: geen stress in je hoofd, geen hijgende deadlines in je nek en alle tijd om je verhalen te maken.
Mijn eerste verhaal voor Ski Magazine was er een over het dorpje St. Martin de Belleville, aan het begin van de Quatre Vallees, in Frankrijk. Mijn dochter @RaykeJansen brak op die trip bij een ski-valpartij haar pols, want het gezin –en later mijn toenmalige vriendin @nicole_040- mochten gewoon mee. Dat was nooit een probleem.
Voor Ski Magazine van de ene naar de andere wintersportplaats…
Accommodatie (vaak all-in) werd doorgaans door de lokale VVV of liftmaatschappij aangeboden en ook de liftpassen lagen netjes voor ons klaar! En niet zelden was er een hele dag een gids beschikbaar om ons al skiënd de mooiste plekjes van het betreffende gebied te laten zien! Dankzij Ski Magazine heb ik allerlei grote en minder grote wintersportplaatsen kunnen bezoeken: Kitzbühel, Kirchberg, Courmayeur, Courchevel, Sestrieres, Tauplitz, Flachau, Hintertux, Langenfeld, Obergurgl, Hochgurgl, Tignes, Val d’Isere, Galtur, Kaprun, Bad Gastein, Bad Hofgastein, Dorfgastein, Solden, Ramsau en dan zal ik best nog wat vergeten. Ik ging daar meestal in de tweede en derde week van januari heen. Voor Langs de Lijn was er dan in de winterstop toch geen voetbal te verslaan, dus ik kon daar best even gemist worden. Ik heb zelfs in de zomer en keer een reportage gemaakt over zomerskiën op de gletsjers in Solden en op de Stelvio-gletsjer in Noord-Italië!
Nederlands kampioen ski Harald de Man in 1994
Ik zocht altijd wel naar een journalistieke invalshoek voor zo’n verhaal en wilde er niet alleen maar een glad verkooppraatje voor een ski-resort van maken. Zo was ik in 2002 in Galtur, dat drie jaar eerder te maken had met een alles verwoestende lawine, die op 24 februari 1999 tot in het centrum van het dorp was gekomen. Daarbij kwamen 31 mensen, onder wie zes Nederlanders, om het leven. In dat verhaal was te lezen wat Galtur na die tijd had gedaan om zo’n ramp in de toekomst te voorkomen. Ik heb daar ook met betrokkenen en nabestaanden gesproken. En een indrukwekkend monument voor de slachtoffers bezocht. Dat was best wel heel heftig!
Ik was ook in Kaprun, in 2004. Dat was vier jaar na het vreselijke ongeluk met de bergtrein naar de Kitzsteinhorngletsjer. Bij een brand in die trein in een bergtunnel kwamen 155 mensen om het leven. Dat was op 11 november 2000. Hoe krabbelt een skiresort als Kaprun na zo’n ramp weer op? Hoe gaan de inwoners daar mee om en hoe zag de plaats van de ramp er vier jaar na dato uit? En zou er ooit nog eens een trein door die tunnel rijden? Dat soort vragen!
Het Italiaanse Sestriere, twee jaar voor de Winterspelen van 2006
Twee jaar voor de Olympische Winterspelen in Turijn (2006) was ik in Sestrieres. Daar zouden alle skidisciplines van de Olympiade zijn. Wat was er twee jaar voor de Spelen al klaar en wat moest er nog gerealiseerd worden? Hoe zwaar was de Olympische piste en waar zaten gevaar en linke delen? En in 2005 vroeg ik in Val d’Isere en Tignes naar alles dat er nog moest gebeuren voor het WK Alpineski in 2009. Ook mijn bezoek aan de Doppelmayr-fabriek in Bregenz leverde een echt journalistiek verhaal op. Doppelmayr is in Oostenrijk, Zwitserland en Frankrijk hofleverancier van skiliften. Die reportage ging over de veiligheid van kabelbanen, gondels en stoeltjesliften. Ik bleek een van de weinige (buitenlandse) journalisten te zijn, die het laboratorium met test-parcours van binnen mocht bekijken met uitleg van alle ins’ en out’s! Met dat soort invalshoeken probeerde ik er steeds wat meer van te maken dan een simpel reclameverhaaltje voor een ski-resort. En ik heb in die jaren ook interviews gedaan met meervoudig ski-kampioenen Hermann Maier en Bode Miller. Die laatste maakte al na een kwartier een einde aan het interview omdat mijn vragen hem niet bevielen. En ik maakte ook een mooi verhaal over de Oostenrijkse DJ Otzi, die met Anton Aus Tirol een enorme apres-ski-hit had.
Skileraar Erwin maakte in Galtur de lawine mee en overleefde hem…
Dit soort fantastische klussen hebben mij het begrip werkvakantie opgeleverd: slim werken en daarbij het nuttige en het aangename verenigen. Zo heb ik in 2005 een trip naar Florida gecombineerd met twee reportages voor Tennis Magazine over gerenommeerde tennisscholen in Amerika: die van Nick Bolletieri in Bradenton en die van Chris en John Evert in Boca Raton.
Helaas ging het na 2008, net als met veel andere magazines, ook met Ski Magazine en Tennis Magazine commercieel wat minder. En was er geen redactiebudget meer voor dit soort verhalen en reportages. Jammer, maar ik heb er toch een groot aantal jaren zakelijk en privé van kunnen genieten! Been there, done that! Zoiets!
(Op 1 april a.s. ben ik 40 jaar journalist. In januari, februari en maart zal ik wekelijks in blog-vorm de nodige anekdotes uit 40 jaar Journalistiek prijsgeven, inclusief foto’s uit den ouden doosch! Soms hilarisch, soms spannend, misschien ook wel onthullend! Volgende week deel 4, ‘De luisteraar belazeren? Wat een onzin!’)
Eddy Jansen Blog 