Jullie gaan komend weekend carnaval vieren. Ik niet, ik vlucht. Weg van dat feestgedruis, weg van de idioterie. Voor mijn geen optocht, geen bier, geen kroegentocht. Want ik heb echt niks met carnaval. Nooit gehad, alhoewel ik het wel geprobeerd heb en er natuurlijk beroepshalve in de afgelopen 40 jaar wel mee te maken heb gehad. Tegen wil en dank, dat dan weer wel.
Dit moet rond 1979 geweest zijn, toen ik als redacteur van Janssen Pers het carnaval in Gennep versloeg. Participerende journalistiek dus…
Voornamelijk in de tijd dat ik bij uitgeverij Janssen Pers in Gennep werkte, had ik jaarlijks veel met carnaval te maken. De plaatselijke carnavalsvereniging Mombakkes en ook de carnavalsclubs van omliggende plaatsen als Bergen, Heijen, Afferden, Ottersum en Milsbeek kregen ieder jaar een keurige carnavalskrant en ook de krant na het carnaval, met alle foto’s van optochten en dergelijke, zag er altijd top uit. Gelukkig hadden die carnavalsverenigingen allemaal een medewerker of bestuurslid, die prima artikeltjes schreven. Ik vond dat best, want dan hoefde ik het zelf niet te doen en er alleen maar eindredactie op te plegen. Ik bleef het liefst aan de zijlijn staan. Het bezoeken van het jaarlijkse prinsenbal, de pronkzittingen of de optocht waren een hinderlijke, vervelende verplichting, maar ik moest er nu eenmaal bij zijn als redacteur van de lokale krant. De vooraanstaande meneren van de carnavalsclub waren tenslotte allemaal invloedrijke adverteerders in de krant. Tja, en wat doe je dan. Dan probeer je er het beste van te maken. Ik stortte mij heel voorzichtig in het feestgedruis, maar het carnavalsfeest heeft mij nooit echt kunnen beetpakken. Ik hou van gezelligheid, dat weten de meesten wel. Ik lust graag een drankje, hou van het Bourgondische leven, sommigen noemen mij een feestbeest, maar met carnaval heb ik zoiets van: laat maar, hoeft niet!
Sorry, maar met carnaval heb ik dus echt helemaal niks…
Het zal met mijn kom-af te maken hebben. Ik ben geen geboren Brabander, het carnaval zit bij mij als Hagenees niet in het DNA. Ik ben er niet van kindsaf aan mee opgegroeid en was al bijna 18 jaar, toen ik van Den Haag naar Nijmegen verhuisde. Ik heb ook nog wel eens als DJ op carnavalsfeesten gedraaid, maar ook dat was geen doorslaand succes. In de laatste plaats niet voor mezelf. Drie weken geleden werd ik benaderd door een boekingskantoor. Of ik voor een best interessante gage tijdens de Elfkroegentocht op dinsdag 5 maart in Cuyk wilde draaien. Nou moet er veel gebeuren wil ik een DJ-gig afwijzen, maar ik heb hier toch vriendelijk voor de eer bedankt. Je doet er namelijk echt niemand een plezier mee. Al die mensen niet en mezelf ook niet. Want ik vind het simpelweg niet leuk. Bovendien hoorde ik laatste iemand over carnaval zeggen: ‘dat is toch alleen maar zuipen en achter de wijven aan?’ Als ik dat al zou willen heb ik daar geen carnaval voor nodig. Dat kan ik bij wijze van spreken ieder weekend!
Carnavalsoptocht Den Bosch 1992: “Wie bende gullie en wa stelde gullie vur?” (foto: ANP)
In 1992 heb ik kortstondig bij Omroep Brabant in Den Bosch als programmaleider gewerkt. Jarenlang bij de NCRV en NOS had ik beroepsmatig niets met carnaval van doen. Heerlijk! Maar bij Omroep Brabant was ik een van de verslaggevers, die in februari van dat jaar een reportage van de Bossche optocht mocht maken. Mocht? Moest, want liever had ik nee gezegd. Sjezus, wat vraag je dan aan die mensen die in zo’n optocht meelopen? Wie bende gullie en wa stelde gullie vur? Meer kun je toch in alle redelijkheid niet verzinnen? En dan die ongelooflijke t*ringherrie op die zuipwagens! Niks voor mij dus. Jarenlang ging ik in de carnavalsweek skien. De kids hadden toch schoolvakantie! Maar de carnavalsweken in de sneeuw zijn mij veel te druk geworden. En met de kids kan ik inmiddels ook buiten de schoolvakanties skien. Maar, ik ben er tijdens de carnavalsdagen toch weer weg van. Vluchtgedrag dus. Net als vorig jaar heerlijk vier dagen naar Scheveningen, weg van de gekte, weg van de idioterie. De hardloopschoenen en iPad gaan mee en die drankjes pak ik daar wel! Niettemin wens ik jullie komende dagen alle lol van de wereld. Geniet er intens van, dan doe ik dat ook. Op mijn manier! Alaaf en proost!
(Op 1 april a.s. ben ik 40 jaar journalist. In januari, februari en maart zal ik wekelijks in blog-vorm de nodige anekdotes uit 40 jaar Journalistiek prijsgeven, inclusief foto’s uit den ouden doosch! Soms hilarisch, soms spannend, misschien ook wel onthullend! Volgende week deel 8)
Eddy Jansen Blog 