Je kent dat waarschijnlijk wel: je maakt iets mee, je bent ergens en dan krijg je ineens zo’n flashback naar iets, een moment van vroeger. Dat had ik dus gisteren. Het zal rond 1968, 1969 geweest zijn. Ik woonde in Wassenaar en mocht voor het eerst ‘uit’. Mijn stapavonturen beperkten zich tot die tijd tot schoolfeestjes en partijtjes bij vriendjes en vriendinnetjes thuis. Ik herinner mij een feestje bij een meisje met een tamelijk welgestelde ouders in een groot statig huis in Den Haag. Aan de Laan van Meerdervoort. Met muziek van de Beatles, Stones en Golden Earrings, toen nog met S! Er waren veel mensen en werd werd volop gedanst. Het moet echt het eerste discofeestje in mijn leven geweest zijn. Waar ik overigens keurig door mijn vader gebracht en weer opgehaald werd.
Maar, terug naar Wassenaar. Ik mocht voor het eerst ‘uit’. Niet op vrijdag- of zaterdagavond! Nee, op zondagmiddag. Naar een veredelde jeugdsoos, de Waxing Moon. Door wijlen mijn moeder steevast als de Waxie Moen uitgesproken. Die soos zat in zo’n houten wijkgebouwtje niet ver van ons huis af. De ramen waren donker gemaakt om op zondagmiddag toch nog een beetje sfeer te ceeren. Er hingen visnetten aan het plafond met lege wijnflessen erin. Er hingen grammofoonplatenhoezen van Wilson Pickett en Percy Sledge aan de muur, er stonden van die gymzaal-banken langs de kant en er hingen slingers. Er was een bar voor drank, maar geen idee of er ook alcoholische drank geschonken werd. Een disk-jockey draaide op een podiumpje in een hoek de muziek en ik vond het geweldig! Ik herinner mij dat ik er de eerste keer wat onwennig binnen liep. Ik trof er leeftijdsgenoten die bij mij op school zaten, maar ook mensen die ik nog nooit gezien had. Volgens mij ging ik er de eerste keer heen met Inge Visser en Mariette Kaptein, toevalligerwijs allebei dochters van een (banket)bakker in Wassenaar. Verschillende bakkers, wel te verstaan. Het was mijn eerste ervaring met een dansvloer en op ‘When A Man Loves A Woman’ van Percy Sledge, ‘Sitting On The Dock Of The Bay’ van Otis Redding of ‘Tramp’ van Otis Redding en Carla Thomas met een meisje dansen. Ik was 17! En die twee meisjes vonden de DJ trouwens wel interessant. Die DJ was Rob Beuk, zoon van een winkelier in electronische apparatuur in Wassenaar. Toen ik Rob Beuk daar plaatjes zag draaien, wist ik het: dát wil ik ook! Enfin, de rest is geschiedenis!
Gistermiddag draaide ik op de reunie van de Eindhovense Maddox-discotheek. Dat was in een zaaltje annex bar bij een indoor skibaan in Woensel. De sfeer was precies zoals vroeger in de Waxing Moon in Wassenaar. Een niet al te grote ruimte, kleine bar, dito aankleding. Beetje schemerig ook. Het was zondagmiddag, het was er gezellig vol, veel liefhebbers van soulmuziek en we draaiden muziek van Otis Redding, Wilson Pickett en Arthur Conley. Er werd gedanst zoals dat ook vroeger het geval was en ik kreeg ineens die flashback naar 1968, 1969. Naar de zondagmiddagen in de Waxing Moon in Wassenaar. Dit was nou typisch zo’n zondagmiddag, waarop er eigenlijk in al die jaren niets veranderd was. Alleen was ik nu de DJ!
Eddy Jansen Blog 