Op de valreep: dit was 2014!

Wauw, wat een jaar!! Ik was afgelopen april 40 jaar journalist en prijs mezelf gelukkig dat ik ook in 2014 weer genoeg werk had om de hypotheek te kunnen betalen. Geintje natuurlijk, want het viel helemaal niet tegen.

Overal met je neus vooraan staan!

Ik vind dat ik nog steeds het mooiste vak van de wereld heb: ik sta overal met mijn neus vooraan, kom interessante mensen tegen en mag daar over schrijven en praten! Mijn reis naar Miami en het Ultra Music Festival heeft dit jaar een onbeschrijflijke indruk op mij gemaakt. Die trip, eind maart, staat dan ook met stip bovenaan mijn reistop-10. Maar daar heb ik al in eerdere blogs genoeg over geschreven.

Miami downtown skyline

De mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik niet zo’n klager ben. Maar eigenlijk valt er ook weinig te klagen over het afgelopen jaar. Los van alle mooie interviews, verhalen en reportages ben ik weer lekker verliefd geworden (en ben dat nog steeds!), heb op leuke feestjes kunnen draaien, heb met vriendin en kids wat aangename tijd in/op mijn favoriete vakantiebestemmingen Tignes en Ibiza doorgebracht en ben na een kleine blessure in april weer volop aan het hardlopen en ook dat gaat prima. Klagen? Nee dus! En natuurlijk zijn er wat teleurstellingen geweest. Op zakelijk vlak bijvoorbeeld, maar die zijn eigenlijk de moeite niet waard om er nu nog energie in te steken.

Wouter’s 31e verjaardag op Ibiza (met Rayke en Dominique)

Ik hoop dat jullie ook met genoegen terugkijken op 2014. En mochten dingen in 2014 niet gelukt zijn, probeer het in 2015 nog eens een keer. En voor jullie allemaal geldt: wees trots op de herinneringen uit 2014 en geniet op voorhand al van 2015. Ik hoop dat het je lukt om er een topjaar van te maken! Blijf gezond, hou alles heel en wees lief voor elkaar 😉 Happy newyear en all the best!!

Advertentie

Read Full Post »

Nooit meer met de auto op wintersportvakantie!

[Deze blog is geschreven in december 2014 in opdracht van reisorganisatie Bizztravel, http://www.bizztravel.nl]

Als ik aan budget-wintersportvakanties denk, denk ik doorgaans meteen aan skiën in landen als Polen, Tsjechië of Bulgarije. Te ver weg, te onbekend, ouderwetse skiliften, niet aantrekkelijk. Ik weet, mijn gedachte is behoorlijk kort door de bocht, maar zo is-ie nu eenmaal. Ik ben er dan ook nog nooit geweest. Vooropgesteld: waar je ook heen gaat, een wintersportvakantie is een dure aangelegenheid. En dat komt natuurlijk vooral omdat je er specifieke kleding en specifiek materiaal voor nodig hebt. En wil je ècht skiën, dan kost een liftpas vaak ook een behoorlijk bedrag. In die zin is het trouwens wel plezierig, dat Bizztravel altijd arrangementen inclusief liftpas verkoopt.

SkiThalys: met 300 km/pu door Frankrijk in 7/8 uur tijds naar je wintersportbestemming

Maar, we hadden het over het budget. Ik ga al een paar jaar niet meer met de auto op wintersportvakantie. Alleen die autoreis is al een kostenpost op zich: (verplichte) winterbanden, sneeuwkettingen, skibox op het dak (wat meer brandstofverbruik tot gevolg heeft), tolwegen (Frankrijk) of tolvignet (Oostenrijk), tanken, eten en drinken onderweg, parkeerkosten ter plekke: reken maar op een paar honderd euro’s. Plus dat je als chauffeur doodmoe op de plaats van bestemming aankomt. Ik heb er door hevige sneeuwval jaren geleden ‘n keer bijna 21 uur over gedaan, van Eindhoven naar Flachau. Ik moet er niet meer aan denken. Ik heb onderweg hachelijke situaties meegemaakt en de meest vreselijke ongelukken gezien. En dan heb ik het nog niet eens over files gehad. Ik ben er klaar mee en ga –ook om budgettaire redenen- nóóit meer met de auto op wintersportvakantie. Het kán namelijk veel goedkoper! En: veel wintersportplaatsen ontmoedigen ook het autogebruik. In het Franse Tignes bijvoorbeeld is het dorp autovrij en kost de parking voor een week bijna 100 Euro. Je hebt je auto daar trouwens ook niet nodig, want overal rijden veel skibussen, waar je op vertoon van je liftpas gratis gebruik van kan maken. En dat geldt in vrijwel alle wintersportplaatsen.

Vliegen is in veel gevallen ook een optie, maar valt niet altijd even voordelig uit!

Een oplossing voor het thuislaten van je auto is een nachtelijke rit per touringcar. Maar daar ben ik geen liefhebber van: ik kies liever voor de trein. Sinds een paar jaar ga ik jaarlijks skiën in Tignes en Val d’Isere in Frankrijk en die plaatsen zijn prima te bereizen met de trein, de SkiThalys. Die vertrekt zaterdags om half zeven smorgens vanuit Rotterdam en om half drie smiddags ben ik in Bourg St. Maurice. Van daar uit is het met een bus nog een klein half uurtje naar onze accommodatie in Tignes. Ik zal je de uitgebreide rekensom besparen, maar met de auto zou de rit heen en terug naar Tignes aan brandstof, tol en parkeerkosten-ter-plekke ruim 650 Euro kosten. Ik ben dan met twee personen afhankelijk van het weer zo’n tien uur of langer onderweg. Met de trein heb ik voor 179 Euro per persoon een eerste klas-(vroegboek)ticket inclusief ontbijt en warme maaltijd, koffie, snacks en gratis WiFi. Door het vroege vertrektijdstip van de SkiThalys overnachten wij op vrijdag in Holiday Inn-Express náást het Centraal Station in Rotterdam. Kosten: 35 Euro pp. Ik ben dan in acht uur tijds op de plek van bestemming, kom uitgerust aan, loop onderweg veel minder risico dan met de auto en bespaar met twee personen bijna 200 Euro. Daar kun je toch leuke dingen van doen!

Ons appartementencomplex in Tignes/Val Claret: simpel, geen luxe maar wel direct aan de piste

De reis naar Oostenrijk is per trein wat omslachtiger, maar in dat geval van kies ik liever voor een vlucht van Transavia vanuit mijn woonplaats Eindhoven naar Innsbruck of Salzburg. Eind maart ga ik rond mijn verjaardag nog vijf dagen skien in Flachau. We vliegen voor nog geen 100 Euro per persoon retour van Eindhoven naar Salzburg en met een taxibusje (per persoon 50 euro retour) de resterende 60 kilometer naar Flachau. Natuurlijk is dat altijd nog serieus geld, maar daar kun je –zelfs met wat extra bagagekosten- met de auto niet tegenop reizen! Overigens vliegt Transavia nu ook vanuit Rotterdam naar de Franse Alpen en dat kan weer wèl duur uitvallen. Want dan kost de aansluitende bustransfer van Chambéry Airport naar je wintersportplaats meer dan de hele vlucht bij elkaar! Da’s dus ook geen optie.

In het hele verhaal speelt natuurlijk ook mee dat ik tijdens een wintersportvakantie niet in een duur hotel met allerlei luxe pluspunten hoef te zitten. Dat is wel leuk, maar ik ga voornamelijk de sneeuw in om te skiën en dan voldoet savonds een eenvoudig appartement meer dan voldoende. Als ik maar een lekker bed, een goeie douche en dagelijks schone handdoeken heb! Ook als je die afweging maakt, kun je je heel wat Euro’s besparen. En als ik weer eens iemand hoor roepen, dat een wintersportvakantie zo duur is, dan zeg ik: je hebt gelijk. Maar je kunt het wel net zo duur maken als je zelf wilt. En dat wordt nog wel eens vergeten!

Read Full Post »

Mijn moment in 2014? Miami! Met stip!

Alleen de plaats is al uniek. Midden in Miami-downtown, in Bayfront Park aan Biscayne Boulevard naast de haven. Tussen de hoge wolkenkrabbers.

Als er één ding is wat er in 2014 met kop en schouders boven uit stak, was het mijn trip eind maart naar Miami in het kader van “40 jaar Journalist”. Ik had er veel van verwacht, maar het sloeg werkelijk álles. Ik ben een week lang ongelooflijk opgezogen door Miami Beach in al z’n facetten en door Ultra Music Festival in het bijzonder. Ultra was een once-in-a-lifetime belevenis, alhoewel ik niet uitsluit dat ik er over een paar jaar nog eens heen ga.

Need to say more?

Ik had mazzel, want via een relatie had ik een full-access pers- en fotoaccreditatie weten te bemachtigen. Dat scheelt een slok op een borrel op een festival, waar drie dagen lang zo’n 80.000 mensen per dag rondlopen. Neem aleen al de toegang tot de press-room, waar airco, drankjes waren en waar je dj’s kon ontmoeten. Maar niet alleen UMF, ook South Beach, Ocean Drive, private parties in exclusieve clubs, the American way: het was een ge-wel-di-ge trip ter gelegenheid van mijn 40-jarig journalistenjubileum! Kijk dit filmpje maar eens, dan weet je precies wat ik bedoel! Ik krijg er bij het bekijken nog steeds ernstig kippenvel van. In het filmpje zie je iemand met een spandoek waarop staat dat ze 21 werd tijdens Ultra. Well, I got 62 on Ultra! Want de 11 uur durende vlucht was precies op m’n verjaardag, die door het tijdsverschil acht uur langer duurde! Gelukkig  hebben enkele vriendinnen van mijn dochter, die op studiereis waren in Miami, mij die eerste dag ‘s-avonds op sleeptouw genomen. En heb dus met hen een hele leuke verjaardag gehad in Club Mokai!

Wat een beleving op Ultra Music Festival!

Ultra was in drie dagen tijds álle grote deejays aan het werk zien: van Hardwell, Armin van Buuren, W&W en Diplo tot Carl Cox, Nervo, Guetta, you name it en natuurlijk plaatsgenoten Sander van Doorn en Showtek. Ultra was overwhelming: ik heb nog nooit een festival bezocht waar de beleving zo intens was als daar. Alleen de plaats is al uniek. Midden in Miami-downtown, in Bayfront Park aan Biscayne Boulevard naast de haven. Tussen de hoge wolkenkrabbers. Zelden zoveel nationaliteiten verzameld gezien op een muziekfestival. Dáár begint het festivalseizoen, dáár hoor je de nieuwste muziek, de nieuwste tracks. Maar Miami was ook genieten van een ontbijtje, ‘s-morgens vroeg op Ocean Drive. Met uitzicht op strand en zee. En het geluid van kletterende golven en langsrijdende dikke Amerikaanse auto’s. Met pancakes met stroop en aarbeien, teveel koffie en een té grote verse juice. Unforgettable!

Ocean Drive in South Beach

En hardlopen op één van de beroemdste stranden van de wereld! Miami was ook basketbal kijken in de pub bij het hotel: Miami Heat tegen Indiana Pacers. Bloedstollend spannend temidden van superfanatieke Amerikanen. Of met de huurauto naar Key Biscayne, waar het jaarlijkse ATP-tennistoernooi aan de gang was. En Miami was ook de avond in de Mansion, één van de meest exclusieve discotheken in Miami Beach. Een avond vol wauw-momenten tijdens een optreden van Hardwell. En de beachparty van Spinnin’ Sessions in Nikki Beach Club was al niet minder, met Martin Garrix, Sander van Doorn, Oliver Heldens en Ummet Ozcan. Geloof het of niet: ik heb het allemaal in negen dagen tijds meegemaakt.

Met plaatsgenoot Sander van Doorn op UMF

Als er één week voorbij is gevlogen, dan is het die dikke week in Miami wel geweest. Zoveel gezien, zoveel gedaan, zoveel genoten. Volgens mij heb ik daar de hele tijd met een big smile van oor-tot-oor rond gelopen. Eigenlijk is dat helemaal niet in één blog te vatten. Ik wilde iets speciaals doen omdat ik 40 jaar in het vak zat. Iets dat bijna niet te evenaren is. Lekker in m’n eentje. En dat is echt wel gelukt! Amerikanen hebben daar een mooi woord voor. Awesome! Dat was het. In één woord. En daarom is dát mijn onbetwiste moment van 2014. Met stip. En er komt echt níets, maar dan ook níets ook maar een beetje bij in de buurt! 😉

Read Full Post »

In Flachau staat de beste après-skitent ter wereld!

[Deze blog is geschreven in december 2014 in opdracht van reisorganisatie Bizztravel, http://www.bizztravel.nl]

In 1988 kwam ik bij toeval in Flachau terecht. Voor de NOS was ik het jaar ervoor bij het Nederlands kampioenschap skiën in het naburige Eben geweest en Flachau was –zo bleek- best gemakkelijk bereikbaar: het ligt aan de snelweg A10, je hoeft geen smalle, glibberige, besneeuwde bergwegen over te rijden om er te komen en Flachau heeft prima skiverbindingen met het gebied Altenmarkt/Zauchensee en Wagrain. Flachau werd vanaf dat moment ons jaarlijkse winterstation en sinds 1989 verbleven we bijna 25 jaar met de kids elk jaar een week bij het vriendelijke echtpaar Mathilde en Peter Walchhofer in een fraai huis met uitzicht op de witbesneeuwde Griessenkar-piste. Mijn kinderen hebben er skiën geleerd en mijn dochter was er zelfs later skilerares.

De Hofstadl, de beste apresski-tent ter wereld!

Flachau is nou zo’n typisch skidorp, dat een aantal belangrijke elementen in één heeft: het is gemakkelijk bereikbaar, overzichtelijk, prima pisten in blauw, rood en een enkele zwart. Ideaal voor beginners, prima voor gevorderden en heel kindvriendelijk. Er is keuze uit een zestal skischolen, er is kunstsneeuw als dat nodig is en een gemoderniseerd liftensysteem dat je snel en veilig naar boven brengt. Met dank aan meervoudig wereldkampioen en Olympisch kampioen Hermann Mayer is Flachau de laatste twintig jaar in de vaart der volkeren enorm veranderd. Dankzij Mayer kwam de World Cup naar zijn geboortedorp Flachau. De ambitieuze directeur van Bergbahnen Flachau, Ernst Brandstätter, liet de afgelopen twee decennia alle liftinstallaties vernieuwen. Enkele stoeltjesliften werden vervangen door snelle, overkapte sechser-liften, er werden nieuwe liften gebouwd en de gondel AchterJet werd grondig gerenoveerd. En Brandstätter investeerde miljoenen in een kunstsneeuwinstallatie, om toch vooral in tijden van minder sneeuwval een sneeuwzeker gebied te zijn. Eén grote wens heeft Brandstätter nog altijd: een liftverbinding met het naburige, nog nauwelijks ontdekte Flachau-Winkle. Maar al sinds mensenheugenis liggen grondeigenaren die ambitie in de weg.

Alle liften in Flachau zijn de laatste 20 jaar gemoderniseerd

Skiën in Flachau is geen doolhof van pisten, kinderen kennen al na één of twee dagen de weg: je gaat met één van de liften naar boven en je skiet terug naar beneden: of linksaf richting de burgemeester, rechtdoor onder de gondel naar het AchterJet-station of rechtsaf richting de Weltcup-strecke. De burgemeester is onze benaming voor De Dampfkessel, waar jarenlang Flachau’s burgemeester Hans Weisgasser de uitbater was.
Maar de meest in het oog springende locatie ligt onderaan de wereldbekerafdaling, onderaan de Hermann Mayer-strecke: de Hofstadl, gerund door de familie Goldner. Dagelijks om vier uur ‘smiddags luidt de klok op het dak van deze après-skitent ten teken dat het feest weer begint. Al meer dan dertig jaar staan Sepp, Gitte, Theo en Harry achter de bar en even zolang al draait DJ Bennie elk seizoen dagelijks dezelfde après-skikrakers, vraagt hij of die Hände omhoog kunnen en wo die Holländer sind. Bezoekers mogen aan de grote kroonluchter hangen of bovenop de haardkachel klimmen. Dagelijks klinkt precies om half zes Uberal Auf die Welt en worden er sterretjes aangestoken. En om zeven uur draait Bennie tot besluit steevast Frank Sinatra’s New York New York. En de Hofstadl zit elke avond ramvol. Iedere dag, ieder winterseizoen weer. Het bier vloeit er rijkelijk, de shotjes en Gespritzter vliegen je om de oren, de flügels zijn niet aan te slépen.

Overzichtelijke pisten, geen wirwar van lastige afdalingen

En heb je er na drie uur après-ski nog geen genoeg van, dan kun je ‘s-avonds altijd nog verder in de overdekte buitenbar, het Schirm. Of je gaat naar Fire & Ice, een trendy loungedisco in het centrum van Flachau, waar de meest recente dancemuziek gedraaid wordt. Ook gerund door de iniatiefrijke familie Goldner! Bizztravel heeft trouwens ook twee prima accommodaties in het centrum van Flachau! Dichtbij de genoemde pisten maar ook dichtbij Hofstadl en Fire & Ice!
Mensen in mijn omgeving dwepen met plaatsen als Ischgl, Gerlos, Westendorf of Saalbach als het om après-ski gaat. Maar ik kies steevast voor Flachau, als ik naar de combinatie skiën en feesten zoek. Om met DJ Bennie te spreken: Gibt’s heute noch Holländer im Hofstááááádl? “Theo! Drei Bier und Sieben Flügel bitte!” Voor mij is de Hofstadl in Flachau de beste après-skitent ter wereld! Eind maart ben ik er weer!

Read Full Post »

Er zit nog geen sleet op Bryan Adams…

Net 55 jaar is-ie inmiddels. En dat is Bryan Guy Adams (Kingston, Ontario, 5 november 1959) misschien wel aan te zien, maar zeker niet aan te horen! Want qua stemgeluid heeft Bryan Adams de tand des tijds aardig overleefd. Er zit absoluut nog geen sleet op deze rock-veteraan. 

Prima backdrop voor visuals en close-up’s!

Alle grote hits uit zijn imposante ruim 30-jarige carriere kwamen maandagavond in de Amsterdamse poptempel Ziggodome voorbij en met het gegeven dat het zijn vijfde concert in vijf dagen tijds was is er met de stem van de Canadees nog niets mis. Lekker rauw bij de stevige rocknummers en sexy bij ballads als Heaven, Please Forgive Me en Have You Ever Really Loved A Woman. Adams is een echt podiumdier. Gesteund door zijn vier-koppige band straalt zin om voor zo’n volle Ziggodome op te treden er vanaf. De bezoekers zijn fans van weleer: de gemiddelde leeftijd schommelt tussen de 40 en 55 jaar en de Canadees moet flink z’n best doen om de meute die níet vlak voor het podium staat óók in beweging te krijgen. Dat lukt als hij al bij het derde nummer de eerste tonen van Run To You inzet. Zijn eerste grote hit uit 1985 blijkt voor iedereen het startsein voor het feest der herkenning te zijn. Precies 30 jaar na de release van zijn meest succesvolle album Reckless in 1984, toert Adams met zijn band de aardbol rond. Reckless bevatte maar liefst zes grote hits: Run To You, Kids Wanna Rock, Somebody, Summer Of 69, One Night Love Affair en It’s Only Love, een duet met Tina Turner. Zijn grootste hit scoorde Adams in 1991, onder leiding van de Zuid-Afrikaanse top-producer Robert John ‘Mutt’ Lange: (Everything I Do) I Do It For You werd een wereldwijde nummer 1-hit en stond in ons land zelfs twaalf weken op één.

Bryan Adams in actie in de Ziggodome

Op het podium van de Ziggodome ontpopt Adams zich als een echte entertainer. Hij loopt al spelend op zijn gitaar en zingend van links naar rechts en zoekt daar het publiek op de tribunes op. Adams is echter niet de enige showman op het podium vanavond. Ook drummer Mickey Curry en met name gitarist Keith Scott stellen alles in het werk om het publiek te amuseren. Scott toont zich gedurende de show onvermoeibaar. De gitarist is al ruim dertig jaar een trouwe metgezel van Bryan Adams en is een uitmuntende muzikant. Tijdens zijn gesoleer wordt duidelijk hoe groot het aandeel van Scotts typerende gitaargeluid is in de muziek van Adams. De chemie tussen beiden is onmiskenbaar aanwezig en boeiend om naar te kijken.
Af en toe grijpt Adams naar zijn acoustische gitaar om de juiste sfeer bij de juiste song te krijgen. Bij Heaven hoeft Adams zelf nauwelijks mee te zingen: dat doet het 15.000 koppige publiek voor hem, dat niet alleen déze tekst moeiteloos uit het hoofd meezingt. Aan het slot van de show, na nummers als Summer of 69, The Only Thing That Looks Good On Me Is You, 18 Till I Die en het bij afwezigheid van Mel C. solo gezongen duet When You’re Gone (1998), besluit Adams zijn bijna twee-en-een half uur durende show met een verrassende acoustische set. Waar andere artiesten zouden opbouwen om af te sluiten met een knaller of ’n grote hit, doet Adams dat anders zónder de show als een nachtkaars te laten uitgaan. Hij creeert de juiste sfeer als hij iedereen vraagt zijn mobiele telefoon te laten schijnen. “Daar heb ik toch al de hele avond tegenaan moeten kijken!” zegt hij enigszins cynisch.

Het podium kende geen overdaad aan licht; er hingen nog geen vijftig ‘moving-heads’

Het geluid in de Ziggodome was zoals altijd voortreffelijk. De ondersteuning met licht en visuals was simpel, maar voldoende. Een grote vidiwal liet wisselend filmpjes of de muzikanten-in-close-up zien en qua licht was er geen overdaad. Het was goed genoeg. Het ging om Bryan Adams en zijn songs en de Canadees kwam in deze setting meer dan uitstekend uit de verf. En daar ging het tenslotte om!

[Bryan Adams’ Reckless-tour, Ziggodome Amsterdam, maandag 8 december 2014]

Read Full Post »