Mooie dag vandaag: ik heb het gehaald: 65 jaar. 😉 Tot voor kort was 65 de pensioengerechtigde leeftijd, maar dankzij de laatste kabinetten Rutte moet ik daar dus nog even negen maanden bijtellen. Het zij zo.
Hahaha, zo gingen we vroeger in bad! Zal in 1953 of 1954 geweest zijn….
Ik snap ook wel, dat het anders allemaal niet meer te betalen is. Soms is de makkelijkste weg niet de beste weg. En korten op de AOW is ook al weer zowat. Er zijn genoeg mensen die het met hun beetje AOW en géén pensioenuitkering lastig zat hebben, dus om daar ook nog eens op te gaan korten? Ik kan er wel negen maanden op wachten. Gelukkig dat mijn vader in de pensioenverzekeringsbranche bij Nationale Nederlanden werkte en er al op jonge leeftijd op aandrong om dat voor straks goed te regelen. Maar ik had destijds weinig oog voor straks. Wie wel? Ik was 25! Daarom ben ik hem met terugwerkende kracht zeer dankbaar dat ik zijn advies destijds ter harte heb genomen. Dat kostte –zeker als ZZP’er- jarenlang maandelijks heel wat kruim. De premie was niet mals, maar vanaf deze maand gaat het Pensioenfonds Nederlandse Omroep uitkeren. Nu zijn zíj aan de beurt. En ik hoop echt van ganser harte dat ze er nog wel even aan vastzitten. En in december komt daar dus ook AOW bij.
Met terugwerkende kracht ben ik hem dankbaar voor zijn pensioenadvies!
Vijf-en-zestig jaar. Is dat oud? Toen ik zelf jong was, vond ik mensen van 65 wel oud, ja. Toen mijn vader in 1988 met pensioen ging was hij 60 en ik 35. Hij was in getal een oude(re) man, maar was nog heel vitaal. Tenniste volop, dronk zijn biertje en oude jenever en rookte z’n Caballero’s. Totdat hij een paar jaar ná zijn pensioen een hartaanval kreeg. Vanaf dat moment heb ik mijn vader langzaam aan een oude man zien worden. Geteisterd door de gevolgen van die hartaanval en later getekend door een steeds sterker wordende dementie. Maar hij werd toch maar mooi bijna 84!
Dus, ik ben nu 65. Dat is bijna 20 jaar van de leeftijd af, die mijn vader werd. En zíjn moeder, mijn oma, werd 95! Dat verschil is dertig jaar! Ik voel me soms echt nog 45, 50 jaar. Oké, er zijn vrijdagavonden dat ik me 28 voel en vervolgens zaterdagochtenden dat ik me 82 voel. Snap je? Maar dat ligt ook aan mijzelf. Soms wil de geest méér dan het lichaam aan kan. Dat merk ik natuurlijk wel en dat is denk ik ook het grootste probleem van mijn leeftijdsgroep. Maar 65 is voor mij vooral een getal. Ik ben gelukkig gezond, alhoewel de artrose in mijn rechterknie serieuze vormen aan het aannemen is. Het mij zo favoriete hardlopen heb er daarom al aan moeten geven. Maar ik wil wel in conditie blijven en dus mountainbike ik regelmatig, zwem af en toe en doe ik wekelijks wat inspanningen in de sportschool. Die knie, daar kunnen ze straks wel een keer wat aan doen. Als het zover is. Dat is dan ook de enige klacht. En: ik vóel me niet oud. In mijn optiek is iemand van 80 oud. Of van 90. Maar niet iemand van 65. Tenminste, zo voel ík dat.
In oktober naar Hawaii!
Ik ben van plan dat de komende jaren zo te houden: in conditie blijven, qua werk dingen doen die ik nog steeds de moeite waard vind. Genieten van mijn kinderen en van mijn kleinzoon Julian bijvoorbeeld. Ik wil hem zien opgroeien, zien voetballen of hockeyen (opa rijdt wel naar uitwedstrijden….) en daarnaast ga ik tijd vrij maken om met wat grote reizen nog een aantal mooie plekjes op de wereld te zien. In oktober ga ik naar Hawaii, voor 2018 staan Los Angeles, San Francisco en Las Vegas op het programma, een jaar later wil ik naar het noorden van Amerika, naar Seattle, Portland en Minneapolis. En op de bucketlist staan ook nog Philadelphia/Detroit/Chicago, Nieuw Zeeland, Japan en Argentinie. Jansen kan wat dat betreft nog wel even vooruit, ik hoop dat het mij gegeven is om die bucketlist jaar-na-jaar af te kunnen vinken. O ja, en ik mei ga ik natuurlijk gewoon naar Ibiza.
Bucketlist: Seattle in het noorden van de USA
En ik blijf natuurlijk werken. Dat is voor mij elke dag wat anders: elke dag andere mensen, elke dag ander nieuws, elke dag andere uitdagingen. Of dat nu PSVTV, OranjeRoodTV, het Eindhovens Dagblad, FRITS Magazine, Ziggo Sport of Eurosport is: ik vind het allemaal nog veel te leuk om ermee te stoppen. Nu maar hopen, dat ze mij ook nog leuk (en goed) genoeg vinden! 😉 Vooral dat tussen haakjes geldt natuurlijk. Belangrijk is voor mij ook het gevoel te hebben dat ze mij er graag bij hebben!
Vijf-en-zestig. Ik heb het de afgelopen week al in de laatste sneeuwresten van deze winter in Oostenrijk gevierd en ga het vandaag vieren met mijn kids, aanhang en kroost. Met een goed glas wijn, een lekkere hap en een hoop gezelligheid. Mooier kun je je 65e niet vieren, vind ik.
Eddy Jansen Blog 