Afgelopen weekend zag ik in het NOS-programma Andere Tijden Sport mooie beelden van Radio Tour de France, de zomerse versie van Langs de Lijn. Ik zag en hoorde al die (oud)collega’s: Theo Koomen, Fred Racké, Hennie Rückert, Leo Driessen, Sjors Fröhlich, Gio Lippens….en realiseerde me weer, dat ik ook ooit, bijna 30 jaar geleden, door de toenmalige NOS-radiosportbaas Ferry de Groot ben gevraagd om de Tour de France als verslaggever op de motor te doen. En ik zei na ampel beraad ‘nee’….!
Ik weet nog precies wanneer het was. In december 1991 vroeg De Groot mij of ik Jorrit Jorritsma, de toenmalig schaats- en wielerverslaggever kon vervangen op de Olympische Winterspelen van Albertville in februari 1992. Er was een akkefietje tussen Jorritsma en de NOS –geen idee waar het over ging, maar het was blijkbaar nogal serieus- dat het elke verdere samenwerking blokkeerde. Als voorbereiding op de Winterspelen in Albertville, waar ik de openingsceremonie en het schaatsen zou gaan verslaan, mocht ik een aantal weekenden in januari naar Wereldbekerwedstrijden en trainingskampen in Inzell en Davos. Om de mensen van de schaatsploegen te leren kennen, voor zover ik die van interviews als presentator van NCRV zaterdagsport en NOS Langs de Lijn in die tijd al niet kende.
Na die Winterspelen moest ik opnieuw bij De Groot komen. “Jorritsma gaat ook niet voor de NOS naar de Tour de France. Is dat iets voor jou? Wil jij dat niet doen?”
Nu moet ik toegeven dat ik in die tijd niet zoveel met wielrennen had. Ik was zelf fanatiek hardloper en was daar meer mee bezig dan met wielrennen. In oktober 1992 zou ik m’n eerste marathon gaan lopen! Natuurlijk, vanuit mijn vak had ik belangstelling voor wielrennen, maar de Tour de France als verslaggever doen in een periode dat ik juist altijd met vakantie ging? Juli was voor mij als voetbalcommentator van Langs de Lijn een maand zonder voetbal, een ideale maand voor mij om op vakantie te gaan. Naar de Tour gaan betekende dat ik in juli de hele maand weg zou zijn en aansluitend ook nog eens vier weken naar de Olympische Zomerspelen in Barcelona. Want dat stond ook al vast. Daar zou ik het tennistoernooi gaan verslaan en algemene nieuws-onderwerpen gaan maken. Twéé maanden aaneengesloten van huis! Dát kreeg ik privé niet geregeld. Van thuis uit ben ik altijd optimaal ondersteund als het om mijn werk voor de radio ging. Maar twee maanden aaneengesloten weg van thuis! Met een toen ook werkende echtgenote. En twee kinderen van 9 en 4, die zes weken zomervakantie hadden. En opa’s en oma’s die resp. in Berg en Dal en Oploo woonden. En wij in Baarn. Niet naast de deur dus. Dat kregen we echt niet voor mekaar. En dus zei ik na ampel beraad met het thuisfront ‘nee’ tegen het aanbod van Ferry de Groot. Ik weet het niet meer zeker, maar volgens mij is Sjors Frohlich het vervolgens gaan doen. En die deed het acht jaar lang en is nu burgemeester! 😉
Nu ik door een waardeloze rechterknie al een tijd niet meer kan hardlopen en sinds een paar jaar aan het racefietsen ben geslagen, komt dit verhaal nog wel eens naar boven. Af en toe als we met de fietsvriendengroep weg zijn. En afgelopen weekend weer, toen ik zat te kijken naar die leuke, memorabele aflevering van Andere Tijden Sport. Of ik er spijt van heb? Ja, natúúrlijk heb ik daar spijt van! Achteraf bezien had ik dat allemaal best mee willen maken. De winst in de derde etappe van Pau naar Bordeaux van Rob Harmelink, de zege van Jean Paul van Poppel in de 10e etappe van Luxemburg naar Straatsburg en de winst in de ploegentijdrit van de Panasonic-ploeg. En de uiteindelijke winst van Miguel Indurain. En de zevende plaats voor Erik Breukink. En misschien had ik het in de jaren daarná nog wel een paar keer gedaan. Maar moet ook zeggen dat ik dat besluit om het niet te doen destijds weloverwogen heb genomen. En dáár heb ik dan weer géén spijt van. Het waren toen tenslotte ook ‘Andere Tijden Sport’!
Geef een reactie