Alleen de plaats is al uniek. Midden in Miami-downtown, in Bayfront Park aan Biscayne Boulevard naast de haven. Tussen de hoge wolkenkrabbers.
Als er één ding is wat er in 2014 met kop en schouders boven uit stak, was het mijn trip eind maart naar Miami in het kader van “40 jaar Journalist”. Ik had er veel van verwacht, maar het sloeg werkelijk álles. Ik ben een week lang ongelooflijk opgezogen door Miami Beach in al z’n facetten en door Ultra Music Festival in het bijzonder. Ultra was een once-in-a-lifetime belevenis, alhoewel ik niet uitsluit dat ik er over een paar jaar nog eens heen ga.
Need to say more?
Ik had mazzel, want via een relatie had ik een full-access pers- en fotoaccreditatie weten te bemachtigen. Dat scheelt een slok op een borrel op een festival, waar drie dagen lang zo’n 80.000 mensen per dag rondlopen. Neem aleen al de toegang tot de press-room, waar airco, drankjes waren en waar je dj’s kon ontmoeten. Maar niet alleen UMF, ook South Beach, Ocean Drive, private parties in exclusieve clubs, the American way: het was een ge-wel-di-ge trip ter gelegenheid van mijn 40-jarig journalistenjubileum! Kijk dit filmpje maar eens, dan weet je precies wat ik bedoel! Ik krijg er bij het bekijken nog steeds ernstig kippenvel van. In het filmpje zie je iemand met een spandoek waarop staat dat ze 21 werd tijdens Ultra. Well, I got 62 on Ultra! Want de 11 uur durende vlucht was precies op m’n verjaardag, die door het tijdsverschil acht uur langer duurde! Gelukkig hebben enkele vriendinnen van mijn dochter, die op studiereis waren in Miami, mij die eerste dag ‘s-avonds op sleeptouw genomen. En heb dus met hen een hele leuke verjaardag gehad in Club Mokai!
Wat een beleving op Ultra Music Festival!
Ultra was in drie dagen tijds álle grote deejays aan het werk zien: van Hardwell, Armin van Buuren, W&W en Diplo tot Carl Cox, Nervo, Guetta, you name it en natuurlijk plaatsgenoten Sander van Doorn en Showtek. Ultra was overwhelming: ik heb nog nooit een festival bezocht waar de beleving zo intens was als daar. Alleen de plaats is al uniek. Midden in Miami-downtown, in Bayfront Park aan Biscayne Boulevard naast de haven. Tussen de hoge wolkenkrabbers. Zelden zoveel nationaliteiten verzameld gezien op een muziekfestival. Dáár begint het festivalseizoen, dáár hoor je de nieuwste muziek, de nieuwste tracks. Maar Miami was ook genieten van een ontbijtje, ‘s-morgens vroeg op Ocean Drive. Met uitzicht op strand en zee. En het geluid van kletterende golven en langsrijdende dikke Amerikaanse auto’s. Met pancakes met stroop en aarbeien, teveel koffie en een té grote verse juice. Unforgettable!
Ocean Drive in South Beach
En hardlopen op één van de beroemdste stranden van de wereld! Miami was ook basketbal kijken in de pub bij het hotel: Miami Heat tegen Indiana Pacers. Bloedstollend spannend temidden van superfanatieke Amerikanen. Of met de huurauto naar Key Biscayne, waar het jaarlijkse ATP-tennistoernooi aan de gang was. En Miami was ook de avond in de Mansion, één van de meest exclusieve discotheken in Miami Beach. Een avond vol wauw-momenten tijdens een optreden van Hardwell. En de beachparty van Spinnin’ Sessions in Nikki Beach Club was al niet minder, met Martin Garrix, Sander van Doorn, Oliver Heldens en Ummet Ozcan. Geloof het of niet: ik heb het allemaal in negen dagen tijds meegemaakt.
Met plaatsgenoot Sander van Doorn op UMF
Als er één week voorbij is gevlogen, dan is het die dikke week in Miami wel geweest. Zoveel gezien, zoveel gedaan, zoveel genoten. Volgens mij heb ik daar de hele tijd met een big smile van oor-tot-oor rond gelopen. Eigenlijk is dat helemaal niet in één blog te vatten. Ik wilde iets speciaals doen omdat ik 40 jaar in het vak zat. Iets dat bijna niet te evenaren is. Lekker in m’n eentje. En dat is echt wel gelukt! Amerikanen hebben daar een mooi woord voor. Awesome! Dat was het. In één woord. En daarom is dát mijn onbetwiste moment van 2014. Met stip. En er komt echt níets, maar dan ook níets ook maar een beetje bij in de buurt! 😉
Eddy Jansen Blog 